W dniu 12.03.2011r wyruszyliśmy autokarem z Rzeszowa z młodzieżą nawycieczkę do Soliny oraz po Bieszczadach w ramach projektu unijnego Geodeci Szansą na Euro 2012r. Trasa była bardzo ciekawa a widoki fantastyczne. Była to bardzo ciekawa wycieczka po malowniczych terenach z wieloma różnymi atrakcjami wartymi obejrzenia. Samopoczucie wzrastało z każdym kilometrem. W dniu 12.03.2011r o godz. 7.30 rano wyruszyliśmy autokarem z Rzeszowa z młodzieżą na wycieczkę do Soliny oraz po Bieszczadach w ramach projektu unijnego Geodeci szansą na Euro 2012r.
Zapora należy do spółki PGE Energia Odnawialna S.A. Oddział w Solinie. Sam projekt zapory na Sanie powstał już w 1921r. Przygotowania do jej budowy rozpoczęto w 1937r, lecz wszelkie prace przerwała wojna. W skład Zespołu Elektrowni Wodnych Solina wchodzi także zapora w Myczkowcach mająca 430 m długości, 23 m wysokości i objętość 216 tys.m³. Przy zaporze znajduje się hydroelektrownia wodna szczytowo-pompowa z czterema turbozespołami typu Francisa o mocy zainstalowanej: obecnie 136 MW po modernizacji w latach 2000-2003 200 MW i produkcji rocznej 112 GWh. Przed budową zapory musiano przesiedlić tysiące ludzi a opuszczone zabudowania rozebrano. Pod wodą znalazło się kilka wsi. Budowę elektrowni rozpoczęto w 1960r, a zakończono w 1968r. Przy budowie tamy pracowało ponad 2000 robotników. Tama utworzyła jezioro o pojemności 474 mln m³, powierzchni ponad 2100 ha oraz maksymalnej głębokości 60 m i objęło ono 27 km długości rzeki San oraz 14 km Solinki, z łączną długością linii brzegowych wynoszącą 150 km. Do budowy zużyto 820 tys. m3 betonu, przeznaczając na jego wyprodukowanie 1,7 miliona ton kruszywa, oraz 200 tys. ton cementu.
Zapora waży ok. 2 mln ton. Objętość betonu wynosi 760 tys. m³. Zapora w Solinie jest największą budowlą hydrotechniczną w Polsce o długości 664m, podzieloną na 43 sekcje, wysokości 82 m i objętości betonu 760 000m3. Przekrój poprzeczny zapory ma kształt zbliżony do trójkąta. Wewnątrz zapory na 4 poziomach biegną galerie komunikacyjno-kontrolne o łącznej długości 2 073 m. Dylatacje pomiędzy sekcjami uszczelnione są gumowymi taśmami o szerokości 50 i 36 cm, zabetonowanymi w sąsiednich sekcjach. Przelewy zamykane są zamknięciami segmentowymi o konstrukcji spawanej. Górna krawędź segmentu w położeniu zamkniętym przewyższa normalny poziom piętrzenia o 0,5 m. W sekcjach przelewowych znajdują się dwa upusty denne. W sekcjach zapory przylegających do elektrowni wodnej zabetonowane są rurociągi stalowe doprowadzające wodę do turbin elektrowni. Średnica rurociągów (2 nitki) prowadzących do turbin Francisa wynosi 6,0 m a do turbin rewersyjnych (pracujących w dwóch kierunkach – również 2 nitki) wynosi 4,0 m. Poniżej sekcji przelewowo-upustowych zapory w celu rozpraszania energii wody, znajduje się podłoże w postaci betonowej płyty wypadowej uzbrojonej w dwa rzędy szykan. Dla zabezpieczenia się przed nadmierną filtracją pod zaporą wykonana została w podłożu przesłona z zastrzyków cementowych składająca się z otworów wiertniczych o maksymalnej głębokości 60 m, (średnio 47 m). Całkowita długość otworów 20 690 m.
PODSTAWOWE PARAMETRY TECHNICZNE ZAPORY:
Max wysokość
81,8 m
Długość
664,8 m
Szerokość korony (rzędna 423 m n.p.m.)
8,8 m (w tym 6 m pas jezdni i dwa chodniki po 1,4 m)
Kubatura
760 tys. m3
Przekrój poprzeczny:
kształt zbliżony do trójkąta
Nachylenie ściany odwodnej
1:0,05
Nachylenie ściany odpowietrznej
1:0,75
Rzędna korony zapory
423,00 m n.p.m.
Rzędna górnej krawędzi zamknięć segment.
420,50 m n.p.m.
Rzędna progu przelewu
413,50 m n.p.m.
Rzędna progu wlotowego rurociągów
386,50 m n.p.m.
Rzędna osi upustów dennych
366,10 m n.p.m.
Następnie udaliśmy się do miejscowości Czarna leżącej nad potokiem Czarna u zbiegu małej i dużej obwodnicy bieszczadzkiej w malowniczej dolinie położonej u podnóża Pasma Ostrego (803 – 846 m) w celu zwiedzania małej drewnianej, trójdzielnej, grecko-katolickiej. cerkwi św. Dymitra Męczennika z 1834 r. z ikonostasem cofniętym na ścianę i zabytkowym wyposażeniem z XIX w. Obecnie mieści się w niej rzymsko-katolicki kościół parafialny p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego. Atrakcją tej miejscowości mogą być są szyby naftowe z XIX w. świadczące o tradycjach naftowych, które są eksploatowane także obecnie. Następnie udaliśmy się małą pętlą bieszczadzką, która zwana jest potocznie nazwą samochodowej i rowerowej trasy turystycznej w polskiej części Bieszczadów i Gór Sanocko – Turczańskich. Trasę rozpoczęliśmy jadąc autokarem przez Hoczew, Myczków (przejazd wzdłuż Zalewu Myczkowieckiego, następnie ominęliśmy Solinę i wjechaliśmy do Polańczyka. Z Polańczyka jedziemy dalej do Wołkowyji i Lutowisk (bardzo ciekawe miejsce i piękne widoki) poprzez Ustrzyki Górne, Wetlinę, zapierające dech w piersiach widoki na Połoninę Caryńką i Tarnicę, Smerek, Cisnę-Jabłonki (pomnik generała Świerczewskiego), Bystre, Baligród i ponownie powróciliśmy do Leska. Trasa była bardzo ciekawa a widoki fantastyczne. Była to bardzo ciekawa wycieczka po malowniczych terenach z wieloma różnymi atrakcjami wartymi obejrzenia. Samopoczucie wzrastało z każdym kilometrem. Do Rzeszowa powróciliśmy przed godziną 18-tą.
Zapraszamy do przeczytania całej relacji z wycieczki, a także do przeglądnięcia zdjęć.
Wycieczka Bieszczady 2011r
