Archiwa

Jan Piwnik urodził się 31 VIII 1912 roku we wsi Janowice koło Ostrowca Świętokrzyskiego. W 1923 roku ukończył szkołę powszechną, rok później rozpoczął naukę w gimnazjum, maturę zdał w 1932r.. W 1933 roku został powołany do odbycia służby wojskowej. Zdobył stopień plutonowego, następnie awansował na podchorążego, a w 1934 roku został mianowany podporucznikiem. Po zakończeniu służby wojskowej rozpoczął pracę w Policji Państwowej. W 1935 roku Jan Piwnik skierowany został do ochrony osobistej premiera RP Walerego Sławka. W czasie wojny obronnej przerzucono go z Prus Wschodnmich na Śląsk z Prus Wschodnich, gdzie zwalczał niemieckich dywersantów. 23 IX 1939 roku przekroczył granicę polsko – węgierską. Został internowany przez władze węgierskie, przebywał w obozie Jolsva w północnych Węgrzech. Uciekł stamtąd i przez Jugosławię i Włochy dotarł do Francji w czerwcu 1940r. Klęska Francji w czerwcu 1940 roku, zmusiła go do ewakuacji na Wyspy Brytyjskie. Odpływa ostatnim statkiem do Wielkiej Brytanii. READ MORE

Osetia Północna – o tej malowniczo położonej rosyjskiej republice pewnie nikt by nie słyszał, gdyby nie dramatyczne wydarzenia, które na początku XXI w. wstrząsnęły całym światem. 1 września 2004 szkoła podstawowa w Biesłanie, mieście leżącym w Osetii Północnej, została zaatakowana przez grupę terrorystów pod wodzą Szamila Basajewa. Przez trzy upalne dni kilkaset osób (w tym nauczyciele, dzieci, rodzice) było więzione w murach szkoły… w wyniku szturmu i działań terrorystów zginęło 334 osoby, a 700 zostało rannych.
Podczas podróży po Kaukazie Północnym kilka dni spędziłam w Osetii. Republika oczarowała mnie! Jej stolica – Władykaukaz – zachwyciła wspaniałymi muzeami, klimatycznymi kawiarniami, ciekawymi tradycjami kulinarnymi. Główny deptak miasta przyciągał jak magnes! Z głośników dyskretnie sączyła się muzyka, środkiem leniwie przejeżdżał stary tramwaj, zacienione skwery pełne były spacerowiczów. Osetia to jedyna chrześcijańska republika na Kaukazie, to rejon z wciąż żywymi pogańskimi wierzeniami i tradycjami, to republika, w której od stuleci warzy się doskonałe piwo, a język którym posługują się Osetyjczycy jest kontynuacją języka starożytnych Scytów. Jednym słowem Osetia jest fascynująca! Cień na tę arcyciekawą część Rosyjskiej Federacji rzuca tragedia szkoły w Biesłanie. Przejmująca była wizyta w mieście, pobyt w ruinach szkoły i spacer po cmentarzu, na którym spoczywają ofiary ataku (cmentarz nazywa się „Miasteczko aniołów”) to ciężkie przeżycie, to ogromne emocje i bolesne doznanie. Dziś sala gimnastyczna, w której przetrzymywani byli zakładnicy wypełniona jest kwiatami, butelkami z wodą (zakładnikom doskwierało pragnienie, pierwsze dni tamtego września były wyjątkowo upalne), zabawkami, aniołkami oraz zdjęciami dzieci, nauczycieli i rodziców… Na ścianie ktoś napisał „PAMIĘTAJCIE! TO NIGDY NIE POWINNO SIĘ POWTÓRZYĆ”.
Zapraszam do obejrzenia zdjęć.

Album fotograficzny z podróży do Czeczenii

Serdecznie dziękuję naszej koleżance Gabrysi Majcher za kolejną relację z podróży do Osetii oraz przepiękne zdjęcia. Bardzo proszę o następne relacje z podróży. Wiele osób Gabrysiu czeka z niecierpliwością na kolejne twoje relacje.  Autorka tekstu wyraziła zgodę na publikację swojego wizerunku w internecie. Opis i zdjęcia są jej wyłączną własnością.

Podróżowanie po byłych republikach ZSRR to moja pasja i podróżnicze wyzwanie. Od kilkunastu lat konsekwentnie odwiedzam kraje,które kiedyś stanowiły część imperium. Niektóre z nich są dostępne i podróż do nich nie nastręcza problemów, są jednak i takie które budzą pewien niepokój, a wjazd do nich jest utrudniony. Dziś relacja z Tadżykistanu i Kirgistanu. Zapraszam do lektury!

Sowietstany – po drogach i bezdrożach Tadżykistanu i Kirgistanu.

Kirgistan i Tadżykistan to sąsiadujące ze sobą byłe radzieckie republiki. Łączy je wspólna sowiecka przeszłość i górzyste położenie. Więcej podobieństw trudno się doszukać. Kirgizi to lud koczowniczy pochodzenia mongolskiego, Tadżycy spokrewnieni są z Persami. Kirgistan to w moim odczuciu kraj ludzi wolnych, kochających przyrodę, konie i … kumys. Z Tadżykistanem mam inne skojarzenia – kult jednostki, wszechobecna policja, ale też oszałamiające widoki Pamiru, barwne bazary i ciekawe rękodzieło.
Zapraszam do obejrzenia fotorelacji.
Gabi

Sowietstany – po drogach i bezdrożach Tadżykistanu i Kirgistanu

Serdecznie dziękuję naszej koleżance za ciekawą relację z wyprawy. To jest wielka pasja, świetne przygotowanie logistyczne, znajomość kultury wschodu, bardzo dobra znajomość języka, wielkie poświęcenie i zmierzenie się  z trudami podróży i niebezpieczeństwem. Moi kochani , ale co się nie zrobi jak człowiek coś kocha, poświęci temu zagadnieniu cały swój wolny czas i pieniądze. Jestem dla niej pełen podziwu i uznania, a załączone przez nią zdjęcia zapierają dech w piersiach. Jeszcze raz bardzo, bardzo  Ci dziękuje i proszę o następne relacje i zdjęcia z podróży. Wszystkie materiały i zdjęcia są własnością Gabrieli Majcher i zostały opublikowane za jej osobistą zgodą.

Szanowni Państwo !!!
Zapraszam Państwa do ciekawego wywiadu jakiego udzieliły nasze koleżanki: Gabriela Majcher oraz Joanna Baczewska redaktorowi naczelnemu najstarszej kałmuckiej gazety – panu Menke Konejewowi. M. Konejew to nie tylko dziennikarz, ale i popularyzator buddyzmu w Kałmucji i były doradca prezydenta tej republiki.
Jestem pełen podziwu i uznania dla naszych koleżanek za ich trud, poświęcenie i odwagę, które odwiedziły wiele krajów Europy wschodniej, Azji Środkowej, a także  Iran odnosząc się z wielkim szacunkiem do lokalnych obyczajów  i tradycji. W kolejnych wspomnieniach koleżanki będą się chciały  podzielić swoimi wrażeniami, wspomnieniami, zdjęciami na mojej stronie internetowej  za co z góry im serdecznie  dziękuje. Zapraszam do interesującego wywiadu.

NASI GOŚCIE
Gabriela Majcher i Joanna Baczewska przyjechały do Kałmucji z Polski. Zupełnie przypadkowo poznałem je w „Piąteczce” (sklep samoobsługowy), usłyszałem nieznaną mi mowę i postanowiłem pomóc gościom. Pomoc była jednak zbyteczna, młode kobiety dobrze, z lekkim tylko polskim akcentem mówiły po rosyjsku, dlatego rozmowa z nimi nie sprawiła mi trudności. Okazało się, że podróże to prawdziwa pasja Gabrieli i Joanny. Byłem bardzo ciekaw ich wrażeń z pobytu w Kałmucji -zaprosiłem je więc do redakcji. Dowiedziałem się od moich rozmówczyń wielu interesujących rzeczy, a najbardziej zadziwiający był fakt, że znaleźliśmy wspólnych znajomych.

Gabriela jest z wykształcenia filologiem, studiowała na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, pracuje w szkole z internatem. Joanna skończyła lingwistykę stosowaną i pracuje jako pilot wycieczek po Europie Środkowej (Węgry, Austria, Polska, Niemcy).

READ MORE