W dniu 14 czerwca 1944 roku stoczono największą bitwę na Porytowym Wzgórzu, pomiędzy wojskiem niemieckim dowodzonym przez gen. Siegfrieda Haenicke, a polskimi partyzantami Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich i Armii Ludowej oraz radzieckimi partyzantami pod dowództwem Nikołaja Prokopiuka. Bitwa zakończyła się sukcesem polskich i radzieckich partyzantów, którym udało się wydostać z okrążenia. Na sukces złożyły się dwa elementy:
W dniu 13 czerwca partyzanci z 1. Brygady AL im. Ziemi Lubelskiej zaatakowali pod wsią Szklarnia niemiecką kolumnę wojskową. Zasadzka zakończyła się sukcesem; zdobyto ważne dokumenty sztabowe, dzięki którym uzyskano informacje o planowanej przez Niemców akcji ofensywnej w następnym dniu, Świetne współdziałały polskie oddziały z radzieckimi; bardzo dobre było wyposażenie rosyjskich oddziałów w broń maszynową. Dlaczego doszło do bitwy ?, Był to finał niemieckiej akcji pacyfikacyjnej o kryptonimie Sturmwind I (Wicher I). Powodem jej była chęć zabezpieczenia tyłów cofającej się przed Armią Czerwoną niemieckiej Grupy Armii „Północna Ukraina”. Niemcy w szczególności chcieli zabezpieczyć linie kolejowe i szlaki transportowe, którymi dowożone było do oddziałów liniowych zaopatrzenie, a które były regularnie i często skutecznie atakowane przez polskie i radzieckie oddziały partyzanckie operujące na południowej Lubelszczyźnie. Ponadto coraz częściej dochodziło do sytuacji, gdzie oddziały partyzanckie przejmowały pełną kontrolę nad poszczególnymi miejscowościami, a czasami nawet większymi obszarami. Wszystko to spowodowało, że Naczelne Dowództwo Wermachtu (Oberkommando der Wehrmacht) podjęło decyzję o przeprowadzeniu akcji antypartyzanckiej, której przeprowadzenie zleciło dowództwu okręgu wojskowego Generalnego Gubernatorstwa w porozumieniu z Grupą Armii „Północna Ukraina”. Do akcji Niemcom udało się zebrać siły liczące ponad 30000 żołnierzy, nad którymi dowództwo objął gen. Siegfried Haenicke.
Największa bitwa patryzancka (na Porytowym Wgórzu) na ziemiach POLSKICH i w Europie. Opracował: Jerzy Moskal
Bez kategorii Jerzy Moskal 0